ခရစ္ရွန္ဘုန္းၾကီး ဘဟီရာ ၏ သတိေပးခ်က္
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ (ဆြလ္လလ္လာဟုအလိုင္ဟိဝစလ္လမ္) သက္ေတာ္ ၁၂ ႏွင့္အရြယ္ေရာက္သည့္အခါ(အခ်ိဳ႕ သမိုင္းမ်ားအဆိုအရ ၁၂ ႏွစ္ ၂ လ ၁၀ ရက္) ဦးေလးေတာ္ အဗူသြာလိဘ္ သည္ ကုန္သည္အစုတစ္စုႏွင့္ ဆီးရီးယား သို႕အတူလိုက္ပါသြားရန္စီစဥ္ျပီး ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ကိုပါေခၚေဆာင္၍ ခရီးထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ကုန္သည္အစုသည္ ဆီးရီးယားသို႕အသြား ဘဆြရဟ္ ျမိဳ႕သို႕အေရာက္ ေခတၱခဏ နားၾကေလသည္။ထိုျမိဳ႕၌ ဘဟီရာ မည္ေသာ ခရစ္ရွန္ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ရွိေလသည္။ သူသည္ ကုန္သည္အစုအား ၾကိဳဆိုရန္အလို႕ငွါ ေရာက္ရွိလာခဲ့ ျပီး ခရီးသည္အားလုံးအား ျဖတ္ေက်ာ္၍ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ အနီးသို႕ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ၏လက္ကို ဆြဲကိုင္၍ "ဤသူသည္ ကမ ၻာ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး အရွင္ျမတ္၏ ေစတမန္ပင္၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ႕အား လူသားအားလုံး အတြက္ က႐ုဏာေတာ္အျဖစ္ေစလႊတ္ျခင္းျဖစ္သည္" ဟုေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါ လူအမ်ားက အဘယ္ေၾကာင့္ဤသို႕ဆိုရသနည္း ဟုစုံစမ္းေမးျမန္းၾကေလသည္။ ဘဟီရာက .............
"သူ (မုဟမၼဒ္) ဤ ဘက္သို႕လာ သည့္အခါက ေက်ာက္တုံးမ်ားႏွင့္ သစ္ပင္မ်ားသည္ ကိုင္းညြတ္အ႐ိုအေသေပးၾကေလသည္။ ေစတမန္ တစ္ပါးမွလြဲ၍ အျခားမည္သည့္ ဖန္ဆင္းခံကိုမွ် ဤသို႕ အ႐ိုအေသမေပးၾက။ ၎ျပင္ ကြၽန္ပ္္ သည္ သူ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ေအာက္နားရွိ ပန္းသီးသဏၭာန္ ေစတမန္ျဖစ္ျခင္း၏တံဆိပ္ေတာ္ကို လည္း သူ၌ေတြ႕ရသည္။ ဤအေၾကာင္း ကြၽန္ပ္္တို႕၏ က်မ္းစာမ်ား၌ပါရွိသည္။" ဟုရွင္းျပ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ထို႕ေနာက္ ဘဟီရာ သည္ ကုန္သည္အစုအား ၾကိဳဆိုဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ထမင္းစားပြဲၾကီး တစ္ပြဲကိုတည္ခင္း ဧည့္ခံခဲ့ေလသည္။ ၎ေနာက္ ဘဟီရာသည္ အဗူသြာလိဘ္ အား ႏွစ္ဦးတည္း ေတြ႕ဆုံျပီးမုဟမၼဒ္ အား ေရွ႕ခရီးသို႕ ဆက္လက္မေခၚသြားရန္ႏွင့္ ေနရပ္သို႕သာ ျပန္လႊတ္ရန္သတိေပး ခဲ့သည္။ ဂ်ဴးႏွင့္ ေရာမ လူမ်ိဳးမ်ားက ကတိေတာ္လာ ေစတမန္အျဖစ္မွတ္ယူျပီး အႏၲရာယ္ ျပဳမည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ဤသို႕သတိေပးျခင္းျဖစ္သည္။ အဗူသြာလိဘ္ သည္ ခရစ္ရွန္ဘုန္းၾကီး ဘဟီရာ ၏ သတိေပးစကားကို တစ္ေလးတစ္စား ဂ႐ုမူျပီး ကိုယ္ေတာ္ျမတ္အားမကၠဟ္ သို႕ ျပန္လည္ပို႕လိုက္ေလေတာ့သည္။
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ မကၠဟ္ ျမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ရင္း အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ သူ၏ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္း(စိုဆိုင္တီ) တြင္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္လႈပ္ရွား ခဲ့ျပီး အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ အေရးပါသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ အခန္းကဏၰၰမ်ားတြင္လည္း ပါဝင္ခဲ့ေလသည္။ ေအာက္တြင ္ဆက္လက္ေရးသားမည့္ေခါင္းစဥ္ႏွစ္ခုကား ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ မိမိ၏အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ အေရးပါေသာ အခန္းက႑မ်ား အနက္ ထင္ရွားေသာက႑ႏွစ္ခု အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္ခင္ဗ်ား
ေလးစားပါတယ္ခင္ဗ်ာ
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ (ဆြလ္လလ္လာဟုအလိုင္ဟိဝစလ္လမ္) သက္ေတာ္ ၁၂ ႏွင့္အရြယ္ေရာက္သည့္အခါ(အခ်ိဳ႕ သမိုင္းမ်ားအဆိုအရ ၁၂ ႏွစ္ ၂ လ ၁၀ ရက္) ဦးေလးေတာ္ အဗူသြာလိဘ္ သည္ ကုန္သည္အစုတစ္စုႏွင့္ ဆီးရီးယား သို႕အတူလိုက္ပါသြားရန္စီစဥ္ျပီး ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ကိုပါေခၚေဆာင္၍ ခရီးထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ကုန္သည္အစုသည္ ဆီးရီးယားသို႕အသြား ဘဆြရဟ္ ျမိဳ႕သို႕အေရာက္ ေခတၱခဏ နားၾကေလသည္။ထိုျမိဳ႕၌ ဘဟီရာ မည္ေသာ ခရစ္ရွန္ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ရွိေလသည္။ သူသည္ ကုန္သည္အစုအား ၾကိဳဆိုရန္အလို႕ငွါ ေရာက္ရွိလာခဲ့ ျပီး ခရီးသည္အားလုံးအား ျဖတ္ေက်ာ္၍ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ အနီးသို႕ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ၏လက္ကို ဆြဲကိုင္၍ "ဤသူသည္ ကမ ၻာ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး အရွင္ျမတ္၏ ေစတမန္ပင္၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ႕အား လူသားအားလုံး အတြက္ က႐ုဏာေတာ္အျဖစ္ေစလႊတ္ျခင္းျဖစ္သည္" ဟုေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါ လူအမ်ားက အဘယ္ေၾကာင့္ဤသို႕ဆိုရသနည္း ဟုစုံစမ္းေမးျမန္းၾကေလသည္။ ဘဟီရာက .............
"သူ (မုဟမၼဒ္) ဤ ဘက္သို႕လာ သည့္အခါက ေက်ာက္တုံးမ်ားႏွင့္ သစ္ပင္မ်ားသည္ ကိုင္းညြတ္အ႐ိုအေသေပးၾကေလသည္။ ေစတမန္ တစ္ပါးမွလြဲ၍ အျခားမည္သည့္ ဖန္ဆင္းခံကိုမွ် ဤသို႕ အ႐ိုအေသမေပးၾက။ ၎ျပင္ ကြၽန္ပ္္ သည္ သူ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ေအာက္နားရွိ ပန္းသီးသဏၭာန္ ေစတမန္ျဖစ္ျခင္း၏တံဆိပ္ေတာ္ကို လည္း သူ၌ေတြ႕ရသည္။ ဤအေၾကာင္း ကြၽန္ပ္္တို႕၏ က်မ္းစာမ်ား၌ပါရွိသည္။" ဟုရွင္းျပ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ထို႕ေနာက္ ဘဟီရာ သည္ ကုန္သည္အစုအား ၾကိဳဆိုဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ထမင္းစားပြဲၾကီး တစ္ပြဲကိုတည္ခင္း ဧည့္ခံခဲ့ေလသည္။ ၎ေနာက္ ဘဟီရာသည္ အဗူသြာလိဘ္ အား ႏွစ္ဦးတည္း ေတြ႕ဆုံျပီးမုဟမၼဒ္ အား ေရွ႕ခရီးသို႕ ဆက္လက္မေခၚသြားရန္ႏွင့္ ေနရပ္သို႕သာ ျပန္လႊတ္ရန္သတိေပး ခဲ့သည္။ ဂ်ဴးႏွင့္ ေရာမ လူမ်ိဳးမ်ားက ကတိေတာ္လာ ေစတမန္အျဖစ္မွတ္ယူျပီး အႏၲရာယ္ ျပဳမည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ဤသို႕သတိေပးျခင္းျဖစ္သည္။ အဗူသြာလိဘ္ သည္ ခရစ္ရွန္ဘုန္းၾကီး ဘဟီရာ ၏ သတိေပးစကားကို တစ္ေလးတစ္စား ဂ႐ုမူျပီး ကိုယ္ေတာ္ျမတ္အားမကၠဟ္ သို႕ ျပန္လည္ပို႕လိုက္ေလေတာ့သည္။
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ မကၠဟ္ ျမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ရင္း အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ သူ၏ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္း(စိုဆိုင္တီ) တြင္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္လႈပ္ရွား ခဲ့ျပီး အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ အေရးပါသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ အခန္းကဏၰၰမ်ားတြင္လည္း ပါဝင္ခဲ့ေလသည္။ ေအာက္တြင ္ဆက္လက္ေရးသားမည့္ေခါင္းစဥ္ႏွစ္ခုကား ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ မိမိ၏အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ အေရးပါေသာ အခန္းက႑မ်ား အနက္ ထင္ရွားေသာက႑ႏွစ္ခု အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္ခင္ဗ်ား
ေလးစားပါတယ္ခင္ဗ်ာ
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.